Адам қолжуғышқа су құйды. Одан кейін беті-қолын сабындап, ұзақ жуынды. Сүлгіге жақсылап сүртінді де, ішке кіріп кетті. - Көрдің бе, - деді сүлгі, - адамдарға менен зор қызмет көрсететіндерің жоқ. Әне, беті - қолын сүртіп едім, тап-таза болып шыға келді. - Ей, надан, - деді осы кезде қолжуғыш шыдай алмай кетіп, - ашуланғаны сондай, қақпағы жерге ұшып түсе жаздады. - Сен несіне ісіп-кеуіп тұрсың? Адам жуыну үшін бірінші кімге келеді? Әрине, маған келеді. Ал мен оны жақсылап жуындырып жіберемін. Сабын да қарап жата алмады: - Менсіз адамның күні бар ма? Әрине, жоқ. Қандай кірің болса да, жоқ қыламын. Сондықтан адамға менен қымбат ештеңе жоқ. Үшеуінің айтысы кешке дейін созылды. Бірінен-бірі қалғысы, жеңілгісі келмеді. Алайда бұлардың қасына кешке дейін ешкім жолаған жоқ, өйткені үйде су таусылып қалған еді.