Көркем әдебиет-айрықша күрделі жанр. Оның әдебиет қисынынан туындайтын жазушылық шеберлік, әр жазушының қаламгерлік даралығы (стилі) мен таланты, эстетикалық функцияны, мазмұн мен пішінді жеткізудегі жазушының танымдық-психологиялық қабілет-деңгейі сияқты сан алуан проблемалары бар. Көркем әдебиет тілінің де өзге функционалдық стильдерге қарағанда иірімі мол; кез келген прозалық шығармадағы лексикалық-грамматикалық құралдардың көлемін, көкжиегін дәлелдеп көрсету, жалпыхалықтық, әдеби немесе ауызекі сөйлеу тілі элементтерінің бір-бірімен жымдаса қолданылуының, әр сөздің стильдік реңкпен құбылуының алуан түрлі себептерін-ғылым тілімен айтқанда, тілдік құралдардың көркем әдебиеттегі атауыштық (номинациялық, референттік), қабылдаушыға әсер ету (прагматикалық), қабылдаушының-оқырманның рухани талғамына ықпал жасау, жан-дүниесіне, ой-өрісіне қозғау салу (эстетикалық), тәрбиелеу, адамгершіл тағылым-өнегені насихаттау сияқты қызметтерді жеткізудегі ролін, орнын анықтау-өз алдына бір бөлек, бірақ әдебиеттанымдық қағидаттармен ұштасып жататын маңызды факторлар.Эстетикалық функция-көркем әдебиеттің басты функциясы. Бұл-оның арнаулы ақпараттың әдебиеттен басты айырмасы. Көркем әдебиеттің екінші және маңызды белгісі-оның образдылығы, жалпыхалықтық тілдік қордағы элементтерді пайдалану мүмкіндігінің болуы. Бұлар-көркем шығарма тілінің өзіндік табиғатын, өзіндік сөз қиюын айқындайтын басты факторлар. Көркем әдебиет стилінің әдебиеттік, тілдік ерекшеліктері аударма әдебиетке де тән. Белгілі бір халықтың тілінде жазылған әңгіме, повесть, роман-сол халықтың ұлттық көркем өнері; туындының эстетикалық функциясы, прагматикалық сипаты-аршасы тілді иеленушінің халықтың рухани-мәдени ұлттық танымының үдесінен шығуды көздейді. Көркем аударманың тілі де сол мақсатқа бағындырылады. Көркем өнер ретінде аударма әдебиет жеке адамға ақиқат өмірдің сырлы суретін барынша жеткізуі керек.