Евгений, мен сізге осы хатты жазу үшін батылдыққа ие болдым. Сен, әрине, енді мені жек көруің мүмкін, егер сізде аз да болса маған деген аяныш сезімі болса, сіз маған бұрынғыша қарайсыз. Сізге жазуға ұзақ уақыт бойы бата алмай жүрдім- сеніңіз мен ұялдым, алайда сізді біздікінде көргім келеді, ең болмаса аптасына бір рет. Сізді тыңдап, сізбен әңгімелесіп, сосын сіз кеткен соң Сіз туралы ойлап. Бірақ сіз тұйық адам, сіз адамдар арасында жалығып кетеді деген қауесеттер бар,
Сіз бізге неге келдіңіз, егер егер мен сізді білмегенде енді табыспаған махаббаттың салдарынан қиналмас едім. Уақыт өтер еді, мен басқа жанға ғашық болып оған жар, балаларына ана болар едім. Алайда жоқ! Мен Сізден басқа ешкімді сүймеймін және Сүйгім де келмейді. Менің өз өмірімнің соңына дейін сенімен бірге болғым келеді. Сен түндерде менің түсіме енесің. Әрине, мүмкін бұл елесім шығар. .. дегенмен өзің ойланып көр- мұнда мені ешкім түсінбейді... саған жазамын және жылаймын... Менің өмірім өз қолыңда.
Показать текст полностью