10Сұр мергенді шырқ айналып,Жылап аққу қалмады;Өзегі өрттей күйіп-жанып,Қаққан қанат талмады.Мерген кетіп бара жатыр,Алды-артына қарамай;Аққуды аңдып атқан батырТағы атуға жарамай.Біресе аққу шырқап биік,Көкке жылап зарлады;Біресе кеп жерге тиіп,Көзден жасы парлады.Біресе кеп жерді сабап,Жер бауырлап ыңқылдап;Біресе ұшып желді сабап,Назаланды сұңқылдап.Шіркін ғашық жан жолдасынТастауға енді қимады;Мөлдіреген көздің жасынМоншақтатты, тыймады.Жылама енді, күйікті жар!Неге керек еңіреу?Кімге мұнша қыласың зар?Жер менен көк меңіреу!Талай сорлы жер мен көккеСен тәрізді жылаған;Көздің жасын төгіп текке,«Мені де ал!» — деп сұраған.Аққу білді батыр мергенЕнді мұны атпасын