Төмен молекулалы тұздардың қосылуы полиэлектролиттік гельдерге елеулі әсер ететіні белгілі, яғни тордың зарядталуына байланысты эффектілердің экрандалуына әкеледі. Тұздың әсері оның концентрциясы гель ішіндегі осмостық қысымды анықтайтын бос қарсы иондар қонцентрациясымен шамалас болғанда байқалады. Ал біздің жағдайымызда гельдің контракциясы негізінен ПВП гелінің ішіндегі және сыртындағы осмос қысымы айырмашылықтарының теріс зарядталған БС бөлшектерімен қабысуы есебінен азаюына негізделген.
Полимер сазды композициялық материалдарды алу мақсатында өте маңызды жағдай полимер қасиетіне минералды компоненттің әсер ету жағдайын анықтау болып табылады. Бентонит сазы да, поливинилпирролидон (ПВП) да жеке-жеке алғанда дәрілік заттарды байланыстыруға қабілетті функционалды топтарға және гидрофобты топтарға ие. Бұл қасиеттер бентонит сазы және поливинилпирролидон негізіндегі композициялық материалдарды дәрілік заттарды байланыстыруға қабілетті болар деп ойлауға мүмкіндік береді.
Қазіргі уақытта медицинада қолданылып жүрген полимер-тасымалдаушылардың қайсысында болмасын өздеріне тән артықшылықтары мен кемшіліктері бар. Полимер-тасымалдаушыларға қойылатын талаптар оның қолданылу формасына, әдісіне қарай анықталады. Сонымен қатар, медициналық полимерлер оларға сапасы, тазалығы, усыздығы, биодеструкцияға төзімділігі немесе биологиялық ортада тұрақтылығы бойынша қойылатын әртүрлі талаптарды қанағаттандыруы тиіс. Ең басты шарт – олардың біртекті және құрамдас компоненттерінің үйлесімді болуы.